بیشترین چیزی که در عشق تو
آزارم میدهد
این ست که چرا نمیتوانم ؟
بیشتر دوستت بدارم ...
و بیشترین چیزی که درباره حواس پنجگانه عذابم میدهد !
این ست که چرا آنها
فقط پنج تا هستند نه بیشتر ...؟
میدانی چیست
حسودی ام میشود
ولی این بار نه به آدم های دور و برت
نه به پدر و مادری که عاشقت هستند!
نه به راننده ی تاکسی که از آینه نگاهت میکند!
حتی به قطرات باران و دانه های برفی که روی صورتت می افتند هم
حسادت نمیکنم این بار!
امروز به چتر توی دستت
عینک روی چشمت
به گلوبندت
پیراهنت
به انگشترت حسادت نمیکنم!
این ها بماند برای بعد...
امروز حسادتم میشود به خدا
دوست دارم بدانم چه حالی داشت
چه عشقی کرد
چه لذتی برد
تو را که داشت خلق میکرد!
اصلا بگو ببینم
وقتی تنها بودید چه گفتید به هم؟
دلگیرم از آدمایی که مجبورم میکنند
کاری که دوست ندارم انجام بدم
ازیه طرف اون آدما واسم باارزشن و نقش مهمی توزندگیم دارن
ازیه طرفم
خب نمیتونم خودمو فراموش کنم که
خودخواه نیستم ولی سخته سخت ...
😓😓😐
لعنتی را دوست دارم
مثل یک استکان چای کمر باریک است
نزدیکش که میشوم
عطرش مثل دارچین توی سرم میپیچد
توی چشم هایش زل میزنم و دستش را میگیرم
عطر هل ، هولم میکند!
و میبوسمش، میبوسمش ...
شیرین مثل نبات!
پس...
الکی نیست؛
خستگی هایم را دور میریزی !
معجون زیبای دوست داشتنی ام!
💏❤❤❤❤❤❤❤
یک حقیقتِ محض که در مورد تمام انسان ها صدق میکند این است که ؛
آدمی ، محال است بزرگترین دست آورد زندگی اش را زمانی فراموش کند !
امکان ندارد مخترعی ، بهترین اختراعش را حتی در زمانِ پیری از خاطر ببرد .
یا محال است یک فاتحِ جنگی وجب به وجبِ خاکی که تسخیر کرده را یادش نماند ، حتی اگر موجی باشد !
یا مثلا خودِ من ...
خودِ من محال است عشقی که با تو تجربه کردم را ثانیه ای از یاد ببرم ، حتی اگر نباشی ...
ناسلامتی تو بزرگترین دست آوردِ زندگی ام بودی عزیزِ جانم...
زَن
دوست داشتن نصفه و نیمه نمی فهمد !
یک زن را ،
یا باید پرستید
یا به حال خود رها کرد
خاکستری فرسوده اش میکند ....
بیشتر از نبودنت ،
بیشتر از سیاه مطلق
کلافه است...
سرش را به بازویم تکیه می دهد
میگویم چرا نمی خوابی جانم؟
میگوید کلافه ام، چند کلمه حرف بزنی خوابم میبرد
میپرسم چه بگویم این وقت شب؟
میگوید چه می دانم... مثلا از مهمترین اتفاق امروز بگو...
پیشانی و چشمانش را میبوسم و میگویم این هم مهمترین اتفاق امروز
لبخند میزند
دستم را میان دستانش میگیرد
چشمان اش را میبندد و به خواب میرود!
از آن گوشه ی پنجره، نور ماه روی صورت اش افتاده
در تاریکی مینشینم و سیر نگاهش میکنم
دست میکشم روی ابروهایش
در خوابی عمیق است
کلافگی اش بوسه بود که رفع شد الحمدلله!
❤❤ 💏💏❤❤
